Pedagog – mgr Małgorzata Łodo
Pedagog – mgr Magdalena Garbala

„…Dzieci są bezbronne, słabe i zależne;
są również dociekliwe, ruchliwe i pełne nadziei.
Należy im zapewnić, wspólnym i zgodnym wysiłkiem, życie radosne
i spokojne, aby mogły uczyć sie bawić i dorastać,
rozszerzać swoje perspektywy i zdobywać doświadczenia…”

” Konwencja o Prawach Dziecka” z dnia 20 XI 1989 roku

Uczniu, zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:

  • czujesz, że nikt cię nie rozumie, jesteś samotny,
  • masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać,
  • chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,
  • chciałbyś z kimś porozmawiać,
  • nie potrafisz porozumieć się z nauczycielami.

Na terenie szkoły o pomoc możesz się zwrócić także do: nauczyciela, wychowawcy, psychologa i każdego pracownika szkoły.

Rodzicu, zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:

  • niepokoi Cię zachowanie dziecka,
  • chcesz porozmawiać o dziecku i twoich z nim relacjach,
  • potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania,
  • masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić.

Bierzemy udział w Akcji „Stop depresji” .
Serdecznie dziękujemy Fundacja Gram, Kibicuję, Pomagam za przekazanie baneru promującego Akcję.

Zapraszamy na  https://gramkibicujepomagam.pl/stop-depresji/

Rady szkonej pedagog:

Psycholog Marta Strzelbicka

Serdecznie zapraszam zainteresowanych konsultacjami rodziców.
Proszę o kontakt telefoniczny lub poprzez dzienniczek ucznia, w celu ustalenia terminu spotkania.

Musimy uczyć się od dzieci:

  • Kochają bez wątpienia.
  • Obejmują bez ostrzeżenia.
  • Śmieją się, nie myśląc o tym.
  • Piszą kolorowe rzeczy na ścianach.
  • Wierzą w co najmniej 10 niemożliwych snów.
  • Nie sięgają do najwyższej szuflady, ale dotykają nieba opuszkami palców.
  • A kiedy powierzono ich spaniu, świat wygląda tak, jakby stracił swój blask.
    (Fabrizio Caramagna)

Uczniu, zwróć się do psychologa szkolnego gdy:

  • czujesz, że nikt cię nie rozumie, jesteś samotny,
  • masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać,
  • chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,
  • chciałbyś z kimś porozmawiać,
  • nie potrafisz porozumieć się z nauczycielami.

Motywowanie uczniów do pracy zdalnej w domu- wskazówki dla rodziców.

Oto kilka praktycznych wskazówek, dotyczących warunków i organizacji nauki dziecka w domu:

Plan działania:
1. Dopilnujcie, by dziecko wstawało o stałej porze (rannej).
2. Planujcie z dziećmi ich dzień. Pamiętajcie o właściwych proporcjach czasu nauki i odpoczynku.
3. Ustalcie z dzieckiem godziny, w których będzie uczyło się i odrabiało lekcje. Najlepiej zgodnie z dotychczasowym planem lekcji. Określcie: czego dzieci mają się nauczyć (przedmiot, zakres materiału), ile czasu im to zajmie, jakie materiały powinno zgromadzić, by zacząć naukę (np. zeszyt, książkę, wydrukować zadanie, otworzyć stronę w e-podręczniku)
4. Wyznaczajcie przedział czasowy (od – do), w którym dzieci będą się uczyły. Starajcie się trzymać określonych terminów.
5. Sporządźcie rozkład zajęć uwzględniający czas na naukę, rozrywkę i porcje ruchu.
6. Pamiętajcie o przerwach relaksacyjnych (ale nie dłuższych niż 15 minut)(odprężają rękę, wzrok).
7. Podzielcie wspólnie materiał do nauki na partie: zróbcie grafik – zapisujcie bieżące zadania do wykonania, zlecane przez nauczycieli danych przedmiotów i terminy ich realizacji. Grafik umieśćcie w widocznym miejscu. Odznaczajcie zrealizowane zadania – to bardzo motywuje, bo jest wizualnym odzwierciedleniem wykonanej pracy!
8. Nie zapominajcie o aktywności ruchowej, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania mózgu.

Komfort pracy:
1. Przygotujcie stałe miejsce do pracy z odpowiednim oświetleniem i usytuowaniem zależnym od tego, którą ręką posługują się dzieci. Pokój powinien być wyposażony w biurko/stolik i krzesło przystosowane do wzrostu dzieci.
2. Dbajcie o to, by w miejscu nauki nie było zbyt wielu rzeczy, które mogą dzieci rozpraszać.
3. Przed rozpoczęciem zdalnej nauki wywietrzcie pokój.
4. Zadbajcie o miłą atmosferę, pozbawioną pośpiechu, nerwowości.

W jaki sposób motywować dziecko do systematycznej nauki w warunkach domowych?
Drogi rodzicu pamiętaj, że można dziecko zmusić, żeby siedziało przy biurku, żeby wpatrywało się godzinami w podręcznik czy nawet żeby odrobiło lekcje, ale do nauki – nigdy. Maluch czy nastolatek będzie się pilnie uczyć tylko wtedy, gdy będzie mu to sprawiać przyjemność oraz gdy będzie przekonany, że jest mu to potrzebne. Jak zatem zachęcić dziecko do nauki? Przede wszystkim porozmawiaj z dzieckiem, dlaczego i po co musi codziennie się uczyć. Uświadom, że jego systematyczna praca będzie zweryfikowana przez nauczycieli.

Kilka dodatkowych wskazówek, które pomogą motywować dziecko do pracy:

1. Traktuj naukę dziecka, jako rzecz świętą. Nie przerywaj mu, nie wołaj do telefonu, wyłącz wszelkie źródła dźwięku.
2. Zarządź, że wszystkie dzieci uczą się w tym samym czasie. Niech żadne wtedy nie ogląda telewizji i nie gra na komputerze. To podstawowy błąd rodziców, aby pozwolić, by jedno z dzieci się bawiło, gdy drugie się uczy.
3. Naucz dziecko traktować naukę jak wyzwanie. Pokazuj mu, jak wartościowe jest robienie czegoś, czego jeszcze nigdy się nie robiło, a co wydaje się trudne.
4. Chwal dziecko po każdej przerobionej partii materiału, ale pamiętaj, by nie szafować pochwałami. Doceniaj prawdziwy wysiłek i trud oraz konsekwencję dziecka.
5. Wpajaj mu pogląd, że mądrość to coś, nad czym trzeba pracować.
6. Nie wyręczaj dziecka w odrabianiu lekcji. To bardzo ważne. Kiedy prosi o pomoc, nie podawaj mu gotowych rozwiązań, ale jedynie na nie naprowadź, udziel wskazówek, wyjaśnij wątpliwości. Zachęć do samodzielności. Samodzielnie rozwiązane zadanie może dostarczyć dziecku dużej satysfakcji, wzmacnia w nim również poczucie, że jest w stanie poradzić sobie z trudnościami.
7. W sytuacji zniechęcenia wskazuj na postęp, jaki już poczyniło dziecko w wykonanych zadaniach ( w tym celu każdego dnia należy zadania spisać na kartce i skreślać je po ich wykonaniu).
8. Podkreślaj sukcesy, zamiast braków. Jeśli dziecko ma ogromne problemy z jednym przedmiotem, zachęć je, by na lodówce pojawiła się kartka: „Co już umiem”. Codziennie przed snem zapiszcie na niej to, czego dziś dziecko się nauczyło oraz to, w czym jest kompetentne. Nawet, jeśli to będą tylko dwie daty lub cztery słówka. Zwróć uwagę dziecka, jak szybko kartka się zapełniała, o ile stał się mądrzejszy przez kilka dni.
9. Wspólnie ustalcie dużej nagrody po wykonaniu całej pracy, w postaci czasu na rozrywkę. Ustalcie z dzieckiem rozrywki w hierarchicznym porządku od najmniej nagradzających do najbardziej pożądanych. Adekwatnie do zaangażowania dziecka w danym dniu wyraźcie zgodę na zabawę z określonej pozycji hierarchii.

Wspierająca postawa rodzica, konsekwentne przestrzeganie stałych pór w planie dnia dziecka, jasno sprecyzowane oczekiwania wobec niego w sytuacji nauki poza szkołą mogą ułatwić dziecku przystosowanie się do tej nowej sytuacji.

Psycholog może pomóc dziecku, jeśli:

  • Czuje, że nikt je nie rozumie,
  • Nie potrafi dogadać się z kolegami, rodzicami, nauczycielami,
  • Ma kłopoty rodzinne,
  • Chce porozmawiać o swoich problemach,
  • Ma trudności z nauką, w kontaktach z innymi ludźmi
  • Wie o problemach przyjaciół, ale nie wie, jak im pomóc,
  • Chce podzielić się swoim sukcesem,
  • Ma problem, z którym samo nie umie sobie poradzić
  • Jest zainteresowane rozwojem własnego potencjału
  • Doświadcza sytuacji kryzysowej (śmierć, rozwód rodziców, choroba w rodzinie, przeprowadzka)
  • Chce pogadać o tym, co go denerwuje
  • Doświadcza agresji ze strony kolegów lub sam jest agresywny
  • Ma poczucie, że coś zagraża jego zdrowiu, życiu, bezpieczeństwu

Rodzicu! Zapoznaj się: